Władysław Michalik - Cracovia pamięta!

Dziś przypada 23. rocznica śmierci Władysława Michalika – byłego utytułowanego hokeisty i działacza Cracovii. Jego bogaty życiorys zawiera wiele chwalebnych rozdziałów – mistrzostwa Polski, występy na Mistrzostwach Świata czy sędziowanie na Igrzyskach Olimpijskich.

Władysław Michalik na świat przyszedł 28 marca 1911 roku w Krakowie. Od dziecka przejawiał miłość do Cracovii, do której  trafił w roku 1934.

W czasach gimnazjalnych zyskał pseudonim „Kalman”, którym posługiwał się w celu uniknięcia nieprzyjemności w szkole, która wówczas zabraniała uczniom oficjalnych występów w klubach sportowych. Michalik był pod względem fizycznym personą wszechstronnie uzdolnioną  – łączył bowiem grę na lodzie z bieganiem po piłkarskiej murawie.

"Za moich czasów hokej był uprawiany tylko przez 4 miesiące w roku. Bardzo często grali w niego przedstawiciele innych dyscyplin, choćby piłkarze i szczypiorniści" mówił w wywiadzie dla Gazety Krakowskiej w 1986 roku.

Do ciekawostek należy zaliczyć to, że hokej w dwudziestoleciu międzywojennym wyglądał zgoła inaczej niż dzisiaj. Kompletnie nie przypominał znanej nam obecnie dyscypliny.

"Grałem jeszcze w okresie, kiedy nie wolno było podawać krążka do partnera będącego w przodzie […] Obowiązywały niskie, 30-centymetrowe bandy, nie było linii czerwonej. Dużo było indywidualnych akcji, solowych dryblingów […] tempo było znacznie wolniejsze, toteż początkowo grało się jedną parą obrońców i dwoma atakami. Nie było ochraniaczy, toteż kończyliśmy mecze dobrze posiniaczeni. Bramkarze bronili bez masek" wspominał Michalik.

W Cracovii występował wraz z innymi legendami Pasów, między innymi z patronem lodowiska przy ul. Siedleckiego – Adamem „Rochem” Kowalskim. Przed wybuchem wojny w barwach Cracovii sięgnął po brązowy medal (1935) oraz tytuł Mistrza Polski (1937). Jako reprezentant Polski uczestniczył w dwóch turniejach Mistrzostw Świata - w 1938 roku w Pradze i w 1939 roku w Bazylei i Zurychu.

W okresie okupacji, pod stertą węgla w piwnicy i groźbą egzekucji, ukrywał klubowy sprzęt, co po zakończeniu wojny pozwoliło na nowo wznowić działalność Cracovii i już w 1946 roku zdobyć mistrzostwo kraju. Po wygraniu drugiego w swoim życiu tytułu Michalik zakończył karierę.

 „Kalman” jednak nadal aktywnie działał w sporcie. W 1948 roku, jako sędzia hokejowy, pojechał na Igrzyska Olimpijskie w St.Moritz, gdzie był rozjemcą decydujących o medalach spotkań między USA, Kanadą i Czechosłowacją. Z kolei rok później sędziował mecze na Mistrzostwach Świata w Sztokholmie.

Jako trener, prowadził reprezentację Polski oraz kilka czołowych polskich klubów: Baildon Katowice, Podhale Nowy Targ no i rzecz jasna – Cracovię. Jako działacz sportowy z kolei, aktywnie angażował się w struktury PZPN i PZHL, gdzie zasiadał w zarządzie czy przewodniczył Kolegium Sędziów. Był również członkiem Rady Seniorów Cracovii.

Pomimo sędziwego wieku, niemalże do końca swojego życia był regularnym bywalcem meczów hokeja przy Siedleckiego. Dosłużył się długiej listy odznaczeń, ze Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski na czele. Zmarł 26 czerwca 2001 roku w Krakowie. Pochowany został na Cmentarzu Salwatorskim.

Źródła: WikiPasy.pl, Gazeta Krakowska, wikipedia.pl

Zdjęcie tytułowe: Władysław Michalik pierwszy od prawej. Źródło: WikiPasy.pl